میزان تهویه به تعداد افراد، میزان منابع مضر و رطوبت نسبی یک اتاق بستگی دارد. در حال حاضر امکان اندازهگیری میزان افراد (حسگرهای حرکتی)، CO2 (مربوط به کیفیت هوای داخل ساختمان) و رطوبت نسبی وجود دارد. اندازهگیری سایر گازها و ذرات معلق نیز ممکن است اما دشوارتر و پرهزینه تر است.
اتصال این سنسورها به سیستمهای کنترل تهویه، میزان مناسب تهویه را در کمترین نیاز انرژی برای تهویه تضمین میکند. همچنین در پروژهی زیر میبینید این خانه دارای یک سیستم کنترل برای تهویه است. اما این همه ماجرا نیست! این سیستم کنترلی بسته به حضور افراد و ترجیحات آنها میتواند میزان گرمایش را نیز کنترل کند.
در این مقاله نحوه کاهش تقاضای انرژی برای تهویه در زمستان توضیح داده شد، اما در مورد سرمایش در کشورهای گرم چطور؟ اگر تقاضای انرژی برای سرمایش با استفاده از سیستمهای تهویه مطبوع در کشورهای گرم را در نظر بگیریم، به همان اندازه مهم است که از مقدار مناسب تهویه اطمینان حاصل شود تا انرژی مورد نیاز برای حرکت هوا و خنک کردن هوای تازه به حداقل برسد.