همه این اشکال زیست توده دارای مزایا و معایب خود هستند و می‌توانند به انواع سوخت تبدیل شوند. ما می‌توانیم محصولات انرژی‌زا را به سوخت‌های موتور مایع تبدیل کنیم، اما شاید بهتر باشد تا زمانی که مردم از گرسنگی می‌میرند، از آنها به عنوان غذا استفاده کنیم. علاوه بر این، کشت و کار به کاربری وسیعی از زمین نیاز دارد و اغلب مناطق با ارزش طبیعی از بین می روند. زیست توده مایع بیشتر، مانند کود و بقایای آن می‌تواند به بیوگاز و سپس به گاز متان خالص تبدیل شود. چوب و زباله های چوبی سوزانده می‌شوند و می‌توانند انتشارات مضر و ذرات معلق را به هوای بیرون وارد کنند، به خصوص زمانی که احتراق ناقص وجود دارد و البته مهم است که هنگام برداشت، درختان جدید کاشته شوند تا بتوانند کربن دی اکسیدی که در طی احتراق ساطع می شود را جذب کنند.